(شاعری که شاه شد)
درزمانهای قدیم یکشاعری بود که شعرهای درهم برهم می نوشت؛ وقتی دید که دیگر شعرهایش هوا خواهندارد،ودیگر به چاپ نمی رسد سعی کرد که از اشعار شعرای قدیمی مثل(فردوسی،سعدی،حافظو مولانا و.)کپی ورداری می کرد ودستی به شعرهای آنها می برد،ویا چیزی از خودش بهآن اضافه می کرد ویا چیزی ازآن کم می کرد،یا بیت یا مصرعی را از اول به آخر یا ازآخر به اول می آورد مثل خطی که وقتی جلوی آئینه گرفته می شود،برعکس خوانده می شودبود.
خلاصه چند مدتی بداینمنوال نوشتارش را ادامه داد؛تا اینکه در یک مجلس شب شعری ازشعرای نامی شرکت کردونوبت او که رسید با تکبر بسیار به پشت تریبون رفت و اینچنین خواند.
بکش مور بیچاره دانهازخاک که میازارندت مردم بینوا
اصلش این بود (میازارموری که دانه کش است )
هرکه زورشبیشترباشدتواناترست پس قلچماغ باش کهاین بهترست
اصلش این بود(توانابود هرکه دانا بود)
خردو جانم خداوندابنام توست نگذردبراندیشه برترکزین
اصلش این بود(بنامخداوند جان وخرد کزین برتر اندیشهبرنگذرد)
خلاصه که آنقدر ازاین اشعاز بیهود سرود که شنوندگانی که برای شنیدن اشعار ناب به آنجا آمده بودند؛صدایشان درآمده بود وبا توپو تشر او را از مجلسشان بیرون انداختند.او تعجب کردهبود از رفتار ناشایست دوستان شاعرودرآخریکی از دوستانش که نویسنده بود وبه دعوتخود او به آنجا آمده بود سر رسید و اورا درجریان امر قرار داد که:ببین دوستعزیزوگرامیم بازخدا را باید شکرکنی که توراهم مثل من دیوانه خطابت نکردند وراهیبیمارستان روانی نکردند ؛چون منهم مثل تو آن آخریها از بسکه داستانهای مزخرف نوشتهبودم هم ناشر وهم چندتن از خوانندگان کتابهایم آنروز به پیش ناشرم آمده بودند کهازم انتقادکنند تا مرا آنجا دیدند با من دست به گریبان شدند ومنواز همانجا راهیتیمارستانم کردند ؛الآن هم که درخدمت شما هستم یکسالی می شود که دست به قلم نبردهام وبقول خودمون منوآزادم کردند وقول داده ام که تا داستان خوبی به مغزم خطورنکرده دست به قلم نشوم ؛ بنظرمن توهم باید مثل من رفتار کنی وتا شعر خوبی به مخیلهات نیامده دست به قلم نشوی.
درباره این سایت