کوچه محله ی ما
قسمت چهارم
مادر وپدرم اجازۀ منو به مدت 7 روز ازمدرسه گرفتند؛چون خانۀ ما در تهران بود ولی مامان بزرگم وپدر بزرگم وکلاً تمامفامیلمان درشیراز زندگی میکنند؛چون بخاطر انتقالی شغل پدرم ما به تهران آمدیمودیگر در اینجا ماندگار شدیم؛ وقتی ما به اینجا آمدیم من حدوداً یک ساله بودموچیزی از شهر خودم که شیراز بود یادم نمی آمد،ولی بعدها که کمی بزرگتر شده بودمخیلی دوست داشتم دوباره به زادگاهم برگردم ولی پدرم مخالفت می کرد چون کارشدرتهران بود؛پدرم بهم قول داده بود که وقتی بازنشسته شد به شهرمان برمیگردیم؛البتهبرای تعطیلاتش ما را به شیراز میبرد،بیشتر به خانۀ فامیل هامون میرفتیم.
بالاخره هرطور بود ساکمان را بستیم وبه اتفاق خاله وشوهرش برای خاکسپاری مامان بزرگ به شیراز رفتیم؛مراسم عذاداری که تمام شد ما عازم تهران شدیم،ماهر دفعه که برای مسافرت به شهر شیراز میآمدیم خیلی به نظرمان شهر قشنگی می آمد ولی اینبار با هر دفعه فرق میکرد،انگار شهرتو سکوت مرگباری فرو رفته بود؛انگار همۀ شهر عذادار مامان بزرگ من بودن البته اینبه نظر ما اینطور بود
خلاصه که منو بچه های فامیل وقتی آنجا بودیم یعنی خونۀ مامان بزرگ رامیگویم همش دربارۀ مامان بزرگ حرف میزدیم؛وقتی جای خالیش را نگاه میکردیم یاد حرفهای شیرینش می افتادیم که میگفت:بچه ها سعی کنید تو زندگیتون
به کسی بدی نکنید ،دل کسی رو نشید،غیبت نکنید،
تا خدا از شما راضی باشه تا میتونید به دیگران احترام بگذارید.
تا اونجا که من یادمه مامان بزرگ کناره سماور زغالیش میشستو واسه همهچای میریخت ولی آن روز یکی از زنهای فامیل بجای او نشسته بود واز همه پذیراییمیکرد.
یک آن،یاد مامان بزرگ افتادم که هر برای خیرات اموات حلوا می پخت و به همسایه هامیداد.یکی از بچه ها گفت: بچه ها یادتونه وقتی ما میومدیم پیش مامان بزرگ ومیگفتیمبرامون قصه بگو واون هم فقط دو تا قصه بیشتر بلد نبود یکیش چهل گیسو یکی دیگشمحسین کرد شب ستری همیشه هم وسط داستانخوابمون میرفت بطوری که چند شب اونو سریالیش میکرد واز بقیه اش تعریف میکرد
درباره این سایت